Awokado to owoc, który zdobył w pewnym momencie niesamowitą popularność. Stał się składnikiem wielu dań serwowanych w restauracjach bądź przygotowywanych w domowym zaciszu. Warto wiedzieć, skąd pochodzi i który kraj przoduje w jego produkcji.
Zbiory awokado według krajów
Wśród największych producentów awokado dominującą pozycję zajmuje Meksyk, niekwestionowany lider. Kraj ten odpowiadał w 2023 roku za 28,41 proc. światowych zbiorów tego owocu. Drugie miejsce w zestawieniu zajęła Kolumbia (udział 10,37 proc.), a trzecie niewielka Republika Dominikany, położona we wschodniej części wyspy Haiti (9,72 proc.). W pierwszej dziesiątce znalazły się tylko cztery kraje spoza kontynentów amerykańskich – Indonezja, Kenia, Wietnam oraz Izrael.
W 2023 roku zebrano ponad 10,466 mln t awokado. Obie Ameryki odpowiadają za 69,4 proc. światowej produkcji, Azja za 14,1 proc., a Afryka za 13,6 proc.
Lista największych producentów awokado w 2023 roku (dane FAO)
Zbiory w milionach ton
| Meksyk | 2,973 |
| Kolumbia | 1,085 |
| Republika Dominikany | 1,016 |
| Peru | 0,982 |
| Indonezja | 0,874 |
| Kenia | 0,542 |
| Brazylia | 0,422 |
| Haiti | 0,194 |
| Wietnam | 0,189 |
| Izrael | 0,177 |
| Chile | 0,168 |
| Etiopia | 0,167 |
| Chiny | 0,138 |
| Wenezuela | 0,131 |
| Maroko | 0,118 |
Powierzchnia upraw awokado i wydajność według krajów
Ile terenów przeznacza się pod uprawę awokado? Całkiem niewiele, bo 0,954 mln ha – to obszar porównywalny do wielkości Cypru. Ponad 26,5 proc. terenów uprawnych zlokalizowanych jest w Meksyku – co nie może oczywiście dziwić z uwagi na udział tego kraju w światowej produkcji.
Ciekawe jest natomiast zestawienie krajów pod względem wydajności zbiorów awokado z hektara. Otóż tu zwycięzca z 2023 roku miał afrykański rodowód. W Zimbabwe z jednego hektara zebrano wówczas 39,5 ton awokado (kraj ten miał 20 miejsce pod względem wielkości produkcji). Drugie miejsce zajęło Samoa (30,6 t/ha), a trzecie przypadło Salwadorowi (30,1 t/ha). Dla porównania – Meksyk osiągnął wynik na poziomie 11,7 t/ha, Kolumbia 10,1 t/ha, a Republika Dominikany 21,2 t/ha. Dysproporcje w wynikach, jak widać, były dość znaczne.
Kontrowersje wokół upraw awokado
Awokado zyskało ogromną popularność wśród konsumentów. W pewnym momencie stało się też obiektem ożywionych dyskusji i analiz. Doszło nawet do tego, że w 2018 roku niektóre brytyjskie kawiarnie przestały serwować awokado, powołując się między innymi na kwestie ekologiczne (np. konieczność sprowadzania owoców z dalekich rejonów świata).
Spory popyt na te owoce sprawiał, że rolnicy dążyli do maksymalizacji produkcji. W Meksyku zwiększanie powierzchni upraw odbywało się kosztem lasów, często nielegalnie. Szacowano, że za 30-40 proc. straconych terenów leśnych w tym kraju odpowiadała właśnie uprawa awokado. Proces ten rzecz jasna negatywnie wpływał na lokalną bioróżnorodność.
Wskazuje się też, że awokado jest niezwykle „wodożerne”. Na wyprodukowanie jednego kilograma tych owoców potrzeba 600 litrów wody. Uprawa ta wywiera więc sporą presję na środowisko, w którym się znajduje, wykorzystując w dużym stopniu zlokalizowane tam zasoby wodne.
Awokado zaczęto więc traktować w pewnym momencie jako owoc niezbyt ekologiczny. To nie jest jednak jego wina – a ludzi, którzy bez oglądania się na konsekwencje dla środowiska naturalnego, zwiększali powierzchnię terenów przeznaczanych pod uprawę tego owocu.
Dane: FAO
Źródła
Kojzar Katarzyna, Uprawy awokado. Jak najpopularniejszy owoc ostatnich lat szkodzi środowisku?, https://smoglab.pl/uprawy-awokado-jak-najpopularniejszy-owoc-ostatnich-lat-szkodzi-srodowisku/
Bocian Sylwia, Awokado – „zielone złoto” czy katastrofa ludzka i ekologiczna?, https://www.sgs.com/pl-pl/aktualnosci/2022/08/awokado-a-srodowisko-naturalne
Porażka Agata, Awokado zakazane w kawiarniach w Wielkiej Brytanii. Powodem troska o środowisko, https://kuchnia.wp.pl/awokado-zakazane-w-kawiarniach-w-wielkiej-brytanii-powodem-troska-o-srodowisko-6323923339392641a
Świtkowska Maja, Woda w jedzeniu. Czyli ile wody pochłania to, co jemy, https://olsztyn.bankizywnosci.pl/woda-w-jedzeniu-czyli-ile-wody-pochlania-to-co-jemy/