Katar jest niewielkim krajem położonym na Bliskim Wschodzie. Na powierzchni 11 610 km kw. mieszka 2,881 mln osób. W latach 2019-2020 jego populacja zwiększała się o ok. 50 tys. osób rocznie, z czego ok. 40 tys. stanowili migranci. Stolicą kraju jest Doha, w której mieszka 90 proc. ludności.
Katar jest bogatym krajem – jego zamożność bierze się jednak tylko z wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego. Bogate złoża ropy odkryto w 1939 roku. Do tego momentu ludność zamieszkująca te tereny była biedna, trudniła się głównie poławianiem pereł, rybołóstwem oraz handlem. W latach 70. ten stan rzeczy zmienił się diametralnie – mieszkańcy Kataru stali się jednym z najbogatszych społeczeństw na świecie dzięki wydobywanym surowcom.
Katar nie ma odpowiednich warunków do rozwoju rolnictwa. Grunty orne i sady zajmują zaledwie 0,7 proc. powierzchni tego niewielkiego kraju. Największą barierą jest brak żyznej ziemi oraz wody, co powoduje, że większość żywności musi być importowana. Produkty spożywcze do Kataru eksportuje nawet Polska – według danych Ministerstwa Rozwoju i Technologii w 2020 r. na rynek katarski trafiła polska żywność o wartości 13,4 mln dolarów amerykańskich.
Rząd katarski podjął próby modernizacji rybołówstwa oraz rolnictwa. Pomóc miały w tym między innymi niskooprocentowane pożyczki – te działania jednak nie sprawiły, że produkcja żywności stała się ważnym elementem gospodarki.
Były jednak działania, które przynosiły sukces. Wykorzystywanie oczyszczonych ścieków oraz odsolonej wody do nawadniania ziemi przyczyniło się do zwiększenia produkcji owoców (głównie daktyli i melonów) oraz warzyw (pomidory, kabaczki, bakłażany). Dzięki temu część z nich można było nawet eksportować.
Pod koniec XX wieku zaczęła wzrastać produkcja mięsa, zbóż oraz mleka.
W światowych rankingach Katar zajmuje wysokie miejsca w zakresie produkcji korzeni cykorii (10 miejsce) i mleka wielbłądziego (11 miejsce) (dane: FAO, 2020).
Poławianie pereł oraz rybołówstwo – dwie dziedziny, które niegdyś były najważniejszymi elementami gospodarki Kataru – obecnie straciły na znaczeniu. Interes „perłowy” już się nie kręci – jest zdominowany przez japoński przemysł. Rząd utrzymuje jeszcze flotę rybacką, ale sukcesywnie, od końca lat 90., lobbuje na rzecz połowów o charakterze komercyjnym.
Wybrane wskaźniki za 2020 r.
Zbiory:
- 31 817 t – pomidory
- 26 607 t – daktyle
- 8 321 t – warzywa świeże
- 7 217 t – dynie
- 5 770 t – bakłażany
- 3 357 t – chili i papryki (zielone)
- 2 952 t – ogórki i korniszony
- 2 880 t – fasola zielona
- 2 671 t – cebula
- 2 264 t – kapusta i inne kapustne
- 1 800 t – melony
- 1 721 t – kalafiory i brokuły
Powierzchnia upraw:
- 2 216 ha – daktyle
- 637 ha – dynie
- 473 ha – warzywa świeże
- 465 ha – pomidory
- 272 ha – ogórki i korniszony
- 231 ha – bakłażany
- 151 ha – kapusta i inne kapustne
- 143 ha – kalafiory i brokuły
- 133 ha – melony
- 114 ha – cebula
Produkcja zwierzęca:
- 34 761 t – mięso (kurczaki)
- 19 879 t – mleko wielbłądzie
- 13 368 t – mleko owcze
- 10 867 t – mleko kozie
- 9 129 t – jaja kurze (w skorupkach)
- 7 500 t – mleko krowie
- 4 727 t – mięso (owce)
- 1512 t – mięso (bydło)
- 1037 t – mięso (wielbłądy)
Pogłowie zwierząt:
- 1 228 000 szt. – kurczaki
- 1 021 718 szt. – owce
- 458 835 szt. – kozy
- 125 860 szt. – wielbłądy
- 44 718 szt. – bydło
- 10 936 szt. – konie
Źródło: Britannica, worldometers, Encyklopedia PWN, gov.pl, FAO
Zdjęcie: OpenClipart-Vectors / pixabay