Rolnictwo na końcu świata – Nowa Zelandia

Nowa Zelandia to kraj położony na drugim końcu świata – patrząc oczywiście z polskiej perspektywy. Co warto wiedzieć o nowozelandzkim rolnictwie?

Rekordowe plony

Rekordowe zbiory pszenicy to domena rolników z Nowej Zelandii – a właściwie jednego rolnika. Eric Watson dwukrotnie pobił rekord Guinnessa w tym zakresie. W 2017 roku zebrał 16,791 ton pszenicy z jednego hektara, a 3 lata osiągnął jeszcze lepszy rezultat – 17,398 ton z hektara. Sam zainteresowany twierdzi, że coraz lepsze wyniki to efekt jego ciężkiej pracy oraz innowacyjnych rozwiązań, które wprowadził. Wynik Erica Watsona przewyższa o ponad 5 ton średni plon pszenicy, jaki zbierają jego koledzy.

Rolnictwo bez dotacji

Rozpoczęte w drugiej połowie lat 80. głębokie reformy w całym kraju nie ominęły rolnictwa. Podobnie jak w innych dziedzinach, zrezygnowano z interwencji państwa. Zniknęły dotacje, branżę zderegulowano, zlikwidowano cła, co spowodowało otwarcie na międzynarodową konkurencję. Jakie były efekty tych zmian?

• Produktywność gospodarstw rosła ok. 6% rocznie,
• wystarczyły dwie dekady, aby krowy dawały o 1/3 mleka więcej,
• przy spadku pogłowia owiec o 40%, produkcja jagniąt wzrosła o 12%.

Ostatnia zmiana pokazała, że wcześniej rolnicy często trzymali owce tylko po to, aby otrzymywać dotacje.

Kraj owcami płynący

Nowa Zelandia liczy 5 mln mieszkańców, zajmuje powierzchnię niewiele mniejszą niż Polska (268 tys. km²). Na wyspie jednak „mieszka” ponadto (dane z 2018 r.):

• 10,1 mln szt. bydła,
• 24,1 mln szt. kurczaków,
• 27,3 mln owiec,
• 0,183 mln kaczek.

Mieszkańcy Nowej Zelandii mają więc z kim się dzielić swoim krajem.

Źródło: stuff.co.nz, Farmer, Do Rzeczy, dane – worldometers, FAO

Obraz Studina_73 z Pixabay